Saje Nak Bercerita..

Tibe2 tak semena2 tak tersengaje rindu pulak kat blog. Rindu dengan entri2 lame dolu2. Mase time Irfan kocik. Bile di kebak2 balik bace entri2 lame mesti macam2 rase ade. Dari Irfan bape bulan ntah sampai Irfan 2 tahun kot semua cerita dalam blog ni pasal die. lepas tu makin tinggal dah blog ni. 

Lepas tuh bile terkenangkan adik irfan, Irsyad rase macam tak adil pulak. Irfan dulu setiap bulan ade jer cerita perkembangan tumbesaran die. kadang2 kalau aku nak tau bile Irfan tumbuh gigi, bile Irfan boleh jalan, berape kali Irfan demam, bape kali Irfan kencing, bape kali Irfan berak ke sume aku tengok balik kat entri dolu2 blog nih. Semua tuh jadi rekod, jadi kenangan. 

Errmmm...sian pulak kat Irsyad. Manela tau sok2 die dah besar kot2 die berkesempatan bace blog ni mesti die terase hati, citer pasal abang die ade. Citer pasal die nan hado. Mesti mak aku tak berape sayang aku ngan tak eksited mase aku kekecik dulu nih,. adeh. Mintak dijauhkan semua tuh. Aku takmo anak2 aku rase camtu. 

Nak2 lagi Irfan sekarang pun dah rase dah macam tuh. Dah pandai dah beza yang mak die macamkan dah kurang sayang kat die asyik la ke adik. Padahal mak die juz membontotkan die untuk kasi adik menetek jer pun. Dah Irfan claim mama asyik sayang ke adik je. Adeh jangan la cenggitu nak. Kasih sayang mama kat Irfan ngan Irsyad tak dapat mama nak luah dengan kate2. Tak terkata deh nak oiii.

Irsyad sekarang ni dah nak masuk 9 bulan dah. Ragam pun semakin banyak dan selalu jugak la mencabar kesabaran omak eh yang sangatlah kurang sabar ni kadang2. Asal die berjage jer tak boleh langsung nampak aku. Asal nampak jer dengan tak semena2 melalak2 tak memasal. Kadang2 sampaikan aku tutup muke dengan tuala mase nak lalu depan die pun die boleh tau. Dah melalak mintak simpati suh amik die.  Ini macam kene pakai suit ultraman kot lalu depan die baru tak melalak gamaknye.

Die nak aku duk kepit celah ketiak aku ni tadah jer depan muke die sampai la die tertido. Tu yang tak semena2 si abangnye pulak tetibe muncung2 buat mukeitik lari carik dinding pastu merajuk mengadu2 kat dinding cakap " mama macam dah tak shayang irfan je", asyik shayang adik je" sambil sambung buat mukeitik. Alahai anak. Kang mama pun majuk larik kang haaa.

Abang Irfan pulak sekarang dah 5 tahun dah. Dah masuk tadika dah pun. Alhamdulillah banyak dah abang irfan pandai syukur. Pernah satu hari tuh kiteorang pergi kedai makan, sebelum kiteorang nak start makan tuh tetibe dengar Irfan bace Al-Fatihah kuat2 sambil mengadap frame ayat kursi kat dinding. Frame tu ayat kursi tapi si Irfan dengan konfidenye bace Al-fatihah sampai habis sambil tengok kat frame tuh. Hok aloh. 

Semenjak si adik dah nak masuk 9 bulan nih. Die dah pandai dah nak main2 smack down dengan si abang. Hamboihh kemain lagi ko yea cad, tulang baru pinjam tulang sotong lagi ade hati tu layan si abang bergusti bagai. Yang abang pulak bile si adik duk kasar pukul2 die, Irfan juz redoooo jer, sikit pun tak di balas balik ke adik. Fuhhh selamat.

Lepas tuh si adik tak puas hati sebab si abang apesal redooo je memanjang tak lawan balik siap2 gelak2 suke hati lagi bile si adik tibai ke die macam2, dah si adik nanges pulak tak puas hati. Dah kene la omak eh masuk campur jadi referee pulok. 

Ok la tata. Sok sok ke, luse luse ke, tulat tulat ke, bulan depan ke, tahun depan ke, ompek tahun lagi ke kite cerita lagi lah yea (hamboiiih melampau sungguh nih mengade :P). hahaha tetibe.


-mama irfan&irsyad-